Tevens was grootmeester Mabuni van mening dat een karatestijl ook een morele en filosofische basis diende te hebben. Hij gebruikte de stellingen uit de dojokun om hier aan te voldoen. Zo is er het vijfvoudige pad van Shito-ryu (Go Do Shin). Hierin staan de belangrijkste regels die als morele en filosofische basis dienen voor de beoefening van het Shito-ryu.

Mabuni was eveneens van mening dat elke karateka zich aan dit vijfvoudig pad moest houden en op die manier zou de karateka worden als een soort gentleman. Naast het karate moest de karateka ook andere kunstvormen beoefenen, zo was Mabuni van mening. Door bijvoorbeeld ook bezig te zijn met kalligrafie, literatuur of muziek ontstond een balans tussen hard en zacht, waarbij het karate meer hard en de andere kunstvorm als meer zacht gezien werd.

Een leraar in karate, zo vertelde hij, diende enorm veel aandacht te hebben voor de groei en ontwikkeling van zijn leerlingen. De speciale band tussen leraar en leerling vormt de basis voor de eigen groei, zo vertelde Mabuni vaak.

Als een pragmatisch ingestelde man werd Mabuni enorm beïnvloed door de grote zwaardkunstenaar uit de Meiji-periode, Yamaoke Tesshu (1836-1888). Mabuni citeerde hem vaak door te zeggen: “Wie is volgens jou beter, de schilder die de juiste gereedschappen nodig heeft om zijn taak te volbrengen of degene die gebruik maakt van wat voorhanden is?”.

Zo ook heeft Mabuni in zijn leven vaak gebruik moeten maken van wat er in zijn omgeving aanwezig was. Hij wilde dolgraag naar China om aldaar de gevechtskunsten te bestuderen maar door geldgebrek was hij daartoe niet in staat. Echter door goede relaties aan te knopen met de Chinezen die op Okinawa woonden was hij toch in staat om de kennis en de vaardigheden van hen te leren.

Ondanks zijn succes en faam als karateleraar heeft Mabuni zijn hele leven in financiële problemen gezeten. Het beetje geld dat hij had stopte hij in boeken e.d. om nog meer te weten te komen over de gevechtskunsten. Zelf heeft Mabuni trouwens ook een aantal boeken geschreven:

* Karatejutsu, gepubliceerd in 1933;

* Kobo Jizai Goshinjutsu Karate-kenpo, gepubliceerd op 5 maart 1934. Dit boek bevat de theorie en applicatie van sanchin en seienchin;

* Seipai no kenkyu goshinjutsu hiden karate kenpo, gepubliceerd op 8 oktober 1934. Dit boek bevat naast het kata sepai ook de bubishi. De tweede druk van dit boek kwam op de markt onder de naam kobojizai karate kenpo seipai no kenkyu;

* Karatedo nyumon, gepubliceerd op 10 oktober 1935. In dit boek staan Mabuni’s persoonlijke aantekeningen en dit boek wordt gezien als zijn meestertekst.

In de recensies die Mabuni’s boeken moesten aanprijzen stonden veel lovende kritieken. In deze zelfde advertenties noemde Mabuni zichzelf overigens een Goju-ryu meester.

Mabuni wilde ook nog een boek over zelfverdediging en vrouwen publiceren onder de naam ‘Mabuniryu karate kenpo joshi goshinjutsu’. In een advertentie om dit boek te promoten schreef Mabuni: “schoolmeisjes, huisvrouwen, dames en carrièrevrouwen kunnen ongeacht leeftijd zelfverdedigingsvaardigheden leren opdat ze zullen worden als een groene wilg in een krachtige wind: door mee te buigen overwinnen ze en op die manier behouden ze hun waardigheid als een venus”. Speciaal voor vrouwen had Mabuni twee kata ontwikkeld met daarin verwerkt deze zelfverdedigingtechnieken, namelijk het kata aoyagi en myojo.

Een ander boek wat hij heeft willen publiceren was ‘gojuryu karate kenpo, sochin en kururunfa’. Dit boek omvatte, volgens de advertentie, deze beide kata. Mabuni heeft op deze manier behoorlijk veel informatie nagelaten. Een tweetal opmerkelijke uitspraken van hem zijn:

“Er zijn geen karatestijlen, alleen maar verschillende interpretaties van haar principes.”

“Mensen in karate leggen teveel nadruk op deze ene stijl of die andere stijl, deze ene leraar of die andere, op winnen of verliezen. Dit alles heeft niets te maken met het uiteindelijke doel van karate. Leven in het verleden is net zo dom als de gedachte in de toekomst te kunnen reizen, er is alleen het nu. We moeten allemaal leren om van de schoonheid van het moment te houden zonder voorkeur, zelfs als deze studie een leven lang duurt, dat is de schoonheid van karate. De antwoorden kunnen alleen in het binnenste gevonden worden en degene die de antwoorden gevonden hebben hoeven nooit meer elders te gaan zoeken.”

Tegen het eind van zijn leven had het Shito-ryu zich al ver verspreid en na de dood van grootmeester Kenwa Mabuni op 23 mei 1952 zette zijn twee zonen de stijl verder voort. 

Als logo koos hij het oude embleem van de familie Mabuni. De cirkel staat voor vrede en harmonie (wa). De lijnen in de cirkel staan voor het Japanse karakter persoon of mensen. Deze beide gecombineerd geeft als interpretatie mensen die vredevol en harmonieus met elkaar samenwerken. Tevens vertelde grootmeester Mabuni dat de twee lijnen in de cirkel ook geïnterpreteerd konden worden als de namen van zijn twee leermeesters.

De lessen van Mabuni waren een samenvoeging van twee hoofdstromen, Shuri-te en Naha-te. Hij gaf beginners met name les in de beginselen van het Shuri-te waarin vooral lineaire technieken en snelheid van bewegen van toepassing zijn. De gevorderden kregen van hem met name les in het Naha-te waardoor ook de energetische principes in het karate getraind konden worden. Alle technieken dienden voorzien te zijn van het principe Shin Gi Tai Ichi oftewel geest, techniek en lichaam dienen één te zijn. De beginnende karateka heeft slechts de techniek als aangrijpingspunt. Via de techniek komt de karateka na een gedegen oefenperiode in aanraking met het tweede aspect, namelijk het lichaam. De techniek is nu zo vaak geoefend en ingeslepen dat deze zo te zeggen een deel van het lichaam is geworden (zij verloopt over ruggenmergsniveau). Als nu uiteindelijk de geest of het hart er ook bij betrokken worden dan zijn alle drie aspecten gebundeld tot één.